All good things come to an end

Op 27 december namen Siska, Bradley en ik de bus van 10u naar Sihanoukville. Normaal gezien hadden we op die van 9u gezeten, maar de man van ons guesthouse had ons fout begrepen. Dankzij dit foutje leerden we Isaac kennen, die naast ons zat, en werden mijn reisplannen serieus door elkaar geschud.

Bijna 2 maanden later zit mijn tijd er in Cambodja op. De verschillende mensen die Isaac de laatste weken hebben geholpen, zijn ondertussen allemaal vertrokken. Isaac was niet van de simpelsten en ik heb verschillende keren moeite gehad om niet in oeverloze discussies met hem te verzeilen, maar ik zal deze weken nooit vergeten. Vanochtend liet hij ook voor de eerste keer zijn gevoelig kantje zien toen hij ons bedankte.

Omdat ik zolang op dezelfde plek zat, zullen vooral de mensen me bijblijven: Isaacs 3 adoptiekinderen, de nanny, het buurjongetje, de fruitshakeverkoopster, de tuktukdrivers, de gescheiden, jonge barvrouw die stiekem droomt van een rijke, Westerse man, de extraverte homo's die we elk weekend bewonderden wanneer ze schitterden als dragqueens, de kindjes van het bamboeschooltje, ...

Hopelijk kom ik hier ooit nog terug om te kijken hoe het met het schooltje gaat, maar zaterdag neem ik de bus naar Bangkok. Vandaar trek ik naar de eilandjes voor een duikcursus, fullmoonparty, lectuur en rust.

Ik hoop dat het in België ondertussen wat minder koud is en de files minder lang, maar 8 dagen schuppen bij 35 graden is ook niet altijd een pretje, als het een troost mag zijn :-) ...

Hete, bezwete groeten.

PS Je kan meer foto's bekijken via deze link:

http://www.facebook.com/album.php?aid=139891&id=725259356&l=51cb1b104d